حفظ تمامیت ارضی،  حفظ منافع ملی ایران است وتنها، الگوی یکپارچگی ملییست که با شرایط ایران سازگار است.

مجموعه‌ی سرزمینی ایران با منابع قدرت ملی در هم تنیده‌اند. هیچ گروه، نژاد و خرده‌ نظام قومی نمی‌تواند خود را خودکفا بداند، چرا که هر یک از اجزای ساختار سیاسی و اجتماعی ایران برای تأمین نیازهای خود به یکدیگر وابسته‌اند. از سوی دیگر، از دوران مشروطه تا کنون نظام سیاسی ایران بر اساس الگوی متمرکز سیاسی شکل یافته است و نمی‌توان این الگوی موجود و ریشه‌دار را تغییر داد و شیوه‌ دیگری را جایگزین آن نمود؛ چرا که چرخاندن تقسیمات جغرافیایی به فدرال‌های بزرگ و یکدست بر اساس زبان و نژاد، طرح مباحث نژادپرستانه را در پی خواهد داشت.

بسیاری از سرزمین‌های اطراف و همسایگان ایران روزگاری جزء قلمروی امپراتوری ایران تعریف می‌شدند. از عراق تا ترکیه، آذربایجان، ارمنستان، تاجیکستان، افغانستان و... همه تکه‌هایی از امپراتوری ایران بودند و روسیه و انگلستان این بخش‌ها را از ایران جدا کردند.

موقعیت ژئوپولیتیک  ایران موجب گردیده تا همسایگان این سرزمین  و به خصوص مداخله‌گران منطقه‌ای به دنبال تجزیه‌ی مجدد ایران باشند، زیرا موقعیت و شرایط استراتژیک ایران، مانند داشتن دو راه آبی کاسپین (خزر) و خلیج فارس، اشراف بر تنگه‌ی هرمز، وجود جزایر ایرانی خلیج فارس، واقع شدن بر سر چهارراه شرق و غرب و شمال و جنوب، وجود معادن غنی نفت و گاز، اورانیوم و سنگ‌های گران‌ قیمت، رودها و زمین حاصل‌خیز، دارا بودن نیروی انسانی مطلوب مؤلفه‌های تحریک برای تجزیه ایران رانزد بیگانگان فراهم نموده است؛ اما در ایران امروز، این اندیشه با توجه به تجربیات تاریخی و سیستم اقتصادی و اداری متمرکز ایران و وجود قومیت‌ها و جوامع همبسته در کشور، کاملاً منتفی است.

بقول شادروان دکتر داریوش همایون، ملت اساسا یک مفهوم تاریخی-جغرافیائی-سیاسی است. مردمانی است که با گذشته و سرزمین و منافع مشترک، که جز با تشکیل حکومت نمی‌شود ــ به هم پیوند خورده‌اند. ملت عموما نام خود را به سرزمین می‌دهد زیرا یک ماهیت جغرافیائی است؛ مردمان پیشین یک سرزمین را نیز دربر می‌گیرد زیرا یک ماهیت تاریخی است؛ و در روابط بین المللی بسیار همراه و بجای دولت به کار می‌رود زیرا ماهیتی سیاسی است.
ملت بستر رودخانه است و به دشواری تغییر می‌کند که عموما جز با زور و جنگ نیست. مردم آبی هستند که در رودخانه روان است و هیچ گاه به یک صورت نمی‌ماند. اکنون از ما می‌خواهند به خواست گروه‌هائی که هیچ معلوم نیست نمایندگی چه کسانی را دارند رودخانه را شاخه شاخه کنیم ــکه این نه امکان دارد، نه خواهد شد و نه خواهیم گذاشت