دولت جمهوری اسلامی به مانند گورخری است که گلویش توسط درنده ای زیر فشار است و نفس کشیدنش هر آن, سخت تر و سخت تر می شود. لذا دست و پا زدن های بیهوده ای چون, کاهش تعهدات گام به گام برجامی از سوی رژیم و بازی های زرگریِ میان جناح های گوناگونش, نمی تواند آن را از ورطۀ سقوط, رهایی بخشد, مگر اینکه همچون گذشته, تن به شرایطی بدهد که تضمین کنندۀ تداوم رژیم, و مضر منافع ما ایرانیان باشد.

امروز برابر با دوازده نوامبر ۲۰۱۹, در اخبار آمده, که تدارکچی رژیم (حسن روحانی), در سخنرانی خود در کرمان, به وجود امکانِ برون رفت از "شرایط سخت", اشاره دارد. در این سخنرانی الارغم ادعا های پوچ ولایت فقیه و اقمارش, در بی اثر بودن تحریم ها و اینکه تحریم یک نعمت است ......., با تاکید بر گرفتاری رژیم در سختترین شرایط, گفت, "در نیویورک می توانستیم تصمیم بگیریم تحریم های امریکا را بشکنیم". آین جمله به چه معناست؟ آیا این گفته نشانگر شرایطی چون شرایط قبل از برجامِ نافرجام نیست؟ آیا با کنار آمدن اینبارِ رژیم با شرایطِ امریکا چه اتفاقی می افتد؟

مسلمأ, با قبول بسیاری از شرایطِ امریکا, هم رژیم جمهوری اسلامی تداوم خواهد داشت و هم کاسبکاری چون ترامپ به اهداف خود خواهد رسید. در این میان, این مردم ایرانند که با بدست آوردن "نان بخور و نَمیری", هویت تاریخی, کرامت انسانی و غرور ملی خود را تقدیم هر دوی آنان خواهند کرد و در راستای خواست حکومت, چاره ای جز اطاعت از نایب خداوند!, ادامۀ توسری خوردن از مشتی آخوند متحجر, بازگشت به قرون وسطا و دست وپا زدن در سیاه چال دینی را نخواهند داشت.

کجایند ایرانیانی که, سرم روی تن من/ نباشه گر که بیگانه بشه هموطن من, شعارشان بود؟

آیا با گذشت چهل سال سکوت, نتیجۀ خفقان روزافزونش را احساس نمی کنیم؟  سکوت امروزۀ ما نه تنها به معنی بی حسی و تسلیم در برابر خواست شیادانی به نام ولایت فقیه و عمامه به سرهای دیگر, بلکه عدم شایستگی ما به داشتن غرور ملی, سرفرازی و وجود آزادی در میهنمان است.

 با حمایت از کنشگران سیاسی و اجتماعی, بویژه آنانی که براندازی حکومت دینی و جایگزین کردن آن به سامانه ای دمکرات و سکولار, هدفشان است, آینده ای روشن, بدور از معضلاتِ کنونی, و آنچه شایستۀ ملتی به نام  "ملت ایران" است را رقم بزنید.

م.ن

نوامبر ۲۰۱۹